Zespół dworsko-parkowy w Długiej Wsi

Zespół dworsko-parkowy w Długiej Wsi to miejsce szczególne w dziejach Dobrej. To tutaj znajdowała się siedziba właścicieli dobrskiego majątku. Pierwotnie wieś szlachecka, uzyskała prawa miejskie w 1392 roku. W 1419 Jan Grabski wszedł w posiadanie części miasta i połowy Długiej Wsi, a potem sukcesywnie kupował kolejne części ziem. Po śmierci Jana jego majątek odziedziczyli żona i synowie. W dokumencie z 1451 roku po raz pierwszy wymienia się fortalicję wzniesioną na kopcu (wyspie) w Dobrej (obecnie Długa Wieś).

W XVI i XVII wieku spadkobiercy Jana Grabskiego pozbywali się swoich części majątku. Pierwszy opis dworu na kopcu pojawia się w inwentarzu dóbr szlacheckich z 22 marca 1753 roku. Z opisu wynika, że dwór ten był już wówczas niezasiedlony i chylił się ku upadkowi. Od 1811 roku Dobra stała się własnością Skórzewskich, którzy w 1874 roku wznieśli poza wyspą okazały, do dnia dzisiejszego istniejący dwór. W 1911 roku właścicielem posiadłości został znany łódzki przedsiębiorca pochodzenia niemieckiego, Ludwik Schweikert – założyciel zakładu chemicznego w Pabianicach, znanego dziś jako „Polfa”. Zmarł w 1916 roku w Moskwie w wieku 54 lat, a majątek o powierzchni 1100 hektarów odziedziczyli jego synowie. Po drugiej wojnie światowej majątek rozparcelowano, a na bazie dworskich zabudowań utworzono Gminną Spółdzielnię. W dworze funkcjonował ośrodek zdrowia, izba porodowa, biblioteka, a nawet pałac ślubów. Pełnił także funkcję mieszkalną, a jego część wykorzystywana była na cele oświatowe.

w 2011 roku miała miejsce rewitalizacja parku dworskiego, a także remont dworku na potrzeby edukacji przedszkolnej w Gminie Dobra.