Zespół dworski w Chocimiu jest wspaniale położony w zacisznej okolicy. Chocimiem władały różne rody – Sulmowscy, Korycińscy, Pokrzywniccy, Czarneccy, a w XIX wieku Zaborowscy. Pod koniec tego stulecia folwark miał około 1915 hektarów ziemi, stanowiąc jedną z największych posiadłości regionu. Miejscowe lasy obfitowały w sarny i zające, a w Chocimiu istniała stadnina koni, owczarnia, stawy rybne, rozległe sady, gorzelnia. Do położonej w kotlince siedziby – otoczonej w XIX wieku parkiem krajobrazowym w typie angielskim, ze stawami i malowniczymi zakątkami – prowadziła od pobliskiej szosy aleja bukowo-jesionowa.
Dwór powstał w 1910 roku, zbudowała go rodzina Iwańczyków. Ma on formę piętrowego pałacyku o zwartej, masywnej bryle z klasycystyczną dekoracją i portykiem wejściowym; wewnątrz znajduje się obszerny, dwukondygnacyjny hall. Po 1945 roku majątek podzielił los innych dworów – został upaństwowiony i rozparcelowany. Zamieszkali tu dawni pracownicy. Rozebrano niemal wszystkie budynki gospodarcze, wycięto sady. Na miejscu folwarku Olesiec powstała wieś Chocim. Obecnie dwór jest własnością prywatną.