Zbiornik Władysławów

Budowę odkrywki węgla brunatnego zainicjowano w 1976 roku. Wkop udostępniający zlokalizowano w miejscowości Piorunów, nadkład składowano tuż obok na łąkach w dolinie rzeki Topiec. Ze względu na małą głębokość zalegania złoża, do węgla dokopano się po 3 latach. Zwałowisko zewnętrzne zajęło niewiele 35 ha osiągając względną wysokość 18 m. Zalesioną hałdę do dziś od zachodu okala droga stanowiąca ówczesny objazd trasy Turek – Genowefa, przy której znajduje się dawny osadnik – obecnie łowisko Borowy Staw (GPS 52.1359 18.4253).

Początkowo eksploatacja węgla odbywała się systemem równoległym w kierunku południowym (pomiędzy wsiami Kamionka, a Stefania), z kolei zwałowanie prowadzone było do poziomu terenu. U schyłku stulecia zmianie uległ kierunek postępu frontu wydobywczego, celem wybrania południowo – zachodniej części złoża w okolicach Chylina. Kierunek rolny był podstawowym kierunkiem rekultywacji, czasami jednak sposób jej prowadzenia określała sama natura. Tak było w przypadku okolic Chylina, gdzie materiał deponowany stanowiły mocno zawodnione iły poznańskie, przez co doszło do znacznych nierównomiernych osiadań gruntu, w wyniku których wykonane stawy połączyły się w jeden zbiornik.

Na początku XXI wieku w Russocicach kopalnia wykonała z piasków czwartorzędowych płytę stadionu do piłki nożnej. W miarę przesuwania się frontu na wschód złoża brunatnego skarbu kurczyły się, aż do zakończenia eksploatacji w 2012 roku. W tym czasie prowadzono już prace obejmujące wypłycenie wyrobiska końcowego wraz z uformowaniem jego skarp. Na początku nowego 20-lecia zakończone zostanie  napełnianie 154 ha zbiornika wodą.  Akwen osiągnie głębokość 31 m i będzie mieścił 20 mln m³ wody (GPS 52.1154 18.4922).