Kaplica Błogosławionego Bogumiła w Dobrowie

Niecały kilometr na południe od Dobrowa, przy drodze gruntowej na obszarze dawnych rozlewisk Warty i Teleszyny, wznosi się drewniana kaplica bł. Bogumiła z 1788 roku. Wedle tradycji, powstała w miejscu, w którym znajdowała się pustelnia cudotwórcy. Wewnątrz stoi ołtarz z początku XIX wieku, dwie barokowe rzeźby św. Wojciecha i jednego z papieży oraz sarkofag Bogumiła z rzeźbą (1890 r.) dłuta znanego artysty krakowskiego – Antoniego Kurzawy.

Wokół życia błogosławionego Bogumiła, tajemniczego cudotwórcy, do dziś toczą się polemiki między historykami. Bogumił Leszczyc (1116-1182?), arcybiskup gnieźnieński w końcu XII wieku,  miał się urodzić w niedalekim od Dobrowa Koźminie. Starannie wykształcony, dał się poznać jako szczodry i miłosierny władca rodzinnych dóbr, w których wzniósł kościół w Dobrowie. Wchodząc na drogę duchowną, został ostatecznie arcybiskupem gnieźnieńskim. Wedle legend, ostatnie kilkanaście lat życia spędził jako pustelnik na postach i modlitwach w ustroniu na południe od Dobrowa – czy schronił się tutaj wskutek intryg władzy królewskiej i walki stronnictw, czy też jego pątniczy pobyt w Dobrowie jest legendą – odpowiedzi jest wiele. Już za życia cieszył się sławą cudotwórcy przechodzącego przez Wartę suchą stopą i przywołującego na brzeg ryby; po jego śmierci w Dobrowie rozpoczął się spontaniczny kult Bogumiła jako postaci cudownej. Dekret o jego świętości wydano jednak dopiero w 1925 roku.